اتاق جیکب

اتاق جیکب سومین رمان ویرجینیا وولف است. وولف در این رمان از شیوه‌های سنتی روایت در رمان انگلیسی گسست و تجربه موسوم به جریان سیال آگاهی را آغاز کرد. اتاق جیکب روایتگر گسترده زمانه‌ایست که از دوره آرامش و ثبات پیش از جنگ اول تا دوره سربرآوردن حقایق فلاکت‌بار پس از جنگ را در بر می‌گیرد. روایت از دیدگاه سنتی بسیار گسسته است. اما به قول ربه‌کا وست در نشریه آبزرور، زبان این رمان «شعر ناب است». اتاق جیکب را منتقدان ادای دینی دانسته‌اند به کشته‌شدگانی که با رفتنشان بخشی قابل توجه از جمعیت زمین برای همیشه محو شد. اتاق جیکب از آغاز تا به پایان آبستن احساس دلتنگی و حسرت برای چیزی است که دیگر وجود ندارد.